Hola! Ik ben Mabel en ik spreek eigenlijk geen Spaans. Wel doe ik al 2 jaar braaf elke avond een lesje Duolingo Spaans, omdat ik mezelf heb aangepraat dat ik dan in ieder geval een basis heb voor het moment dat ik het écht goed ga leren. Ik visualiseer mezelf dan ergens in Zuid-Amerika bij een talen- slash surfschool. One day. Best apart dus dat ik ervoor heb gekozen om mijn merk een Spaanse naam te geven. Ik vind het gewoon de mooiste taal van de wereld.
Het is tegenwoordig een beetje cliché om te zeggen, maar ik houd van reizen. Ik ben zo’n typische ‘millennial’ die het liefst altijd weg is, maar dan stiekem ook weer behoefte heeft aan meer stabiliteit en een doel. In mijn ideale wereld zou ik de wereld over reizen met een camera en een laptop en tussendoor terugkomen om bij mijn familie en vrienden spinnend op de bank te kunnen liggen. Toen ik mijn studie International Media & Entertainment had afgerond, was het tijd voor mijn eerste echte solo backpacktrip. Ik had al meerdere reizen gemaakt maar nooit alleen en nooit met een camera en laptop. First step: buy a camera.
Ik heb de laatste centen van m’n ome Duo spaarpotje (want dit was een investering) over de toonbank van de Kamera Express gesmeten en ik ben opzoek gegaan naar een camera rugzak. Ik schrok nogal van de resultaten van mijn zoektocht. De fotografen en videografen die ik volg op Instagram en Youtube zijn zo tof en hip en ik kon niet begrijpen waarom die cameratassen er zo nietszeggend uitzagen. Je cameratas is van al je camerabenodigdheden het enige wat je kiest op functionaliteit én looks. Uiteindelijk heb ik een prima, maar (scuzi) lelijke professionele rugtas gekocht en hopped on a plane to Asia.
Na 3 maanden backpacken kwam ik tot de conclusie dat ik mijn cameratas gewoon niet fijn vond. Het was eigenlijk te groot voor m’n rug en meestal maar half gevuld met apparatuur zonder dat ik de overige ruimte kon besteden aan bijvoorbeeld zonnebrand of tosti verpakkingen van de 7Eleven. Op dat moment dacht ik; als ik ooit een keer de tijd heb, ga ik zelf een cameratas ontwerpen. Boom: corona lockdown.
Ik weet nog dat ik, inmiddels weer in Nederland, midden in de nacht naar het plafond lag te staren en te fantaseren over het starten van mijn eigen cameratassenmerk. Het was zo’n gedachte waar je in een keer zó enthousiast van wordt, dat je de adrenaline voelt stromen. Er wordt gezegd dat je het dan gewoon moet doen. Het is nog te vroeg om mij te horen zeggen dat dat positief uit gaat pakken, maar ik besloot op dat moment dat ik het zou doen. Welke tegenslagen ik ook zou krijgen, ik ga mijn cameratassenmerk opzetten.
Honestly, ik heb het nooit onderschat. Maar ik had ook niet verwacht dat het zo’n lang proces zou zijn. Ik ben in maart 2020 begonnen met nul komma nul verstand van designen, leveranciers, importeren, (realistische) begrotingen, of überhaupt cameratassen. Met veel geduld en de nodige tegenslagen, heb ik alles uitgezocht en geperfectioneerd en is Miércoles klaar om te delen met de wereld. Miércoles is het eerste product van Mis Días en ik hoop dat er nog veel zullen volgen. Ik heb er zin in!
Enjoy your days.
Veel liefs,
Mabel
